هوش مصنوعی: این شعر عاشقانه و غزل‌گونه، توصیفی زیبا و پراحساس از معشوق و تاثیرات عشق بر شاعر است. در آن از تشبیهات و استعاره‌های زیبایی مانند مقایسه معشوق با ماه، شکر، و درّ استفاده شده است. شاعر از بی‌وفایی معشوق و شکسته شدن دلش می‌نالد و زیبایی بی‌نظیر او را ستایش می‌کند.
رده سنی: 16+ این شعر دارای مضامین عاشقانه و احساسی عمیق است که ممکن است برای کودکان و نوجوانان کم‌سن‌وسال قابل درک نباشد. همچنین، استفاده از استعاره‌ها و تشبیهات پیچیده نیاز به سطحی از بلوغ فکری و ادبی دارد.

شمارهٔ ۱۸۱

روی تو رایت قمر بشکست
لب چون قند تو شکر بشکست

ماه رویت چو بدر گشت تمام
روشنایی روی خور بشکست

دُرّ دندان و حُقّه دهنت
در عدن قیمت گهر بشکست

تا خرامید سرو قامت تو
نارون نیک در نظر بشکست

صبر کردیم در غم تو به سر
شوقت ای دوست آنِ سر بشکست

گر در وصل بر رخم بستی
هم خیالت رسید و در بشکست

گفته بود او که نشکنم پیمان
آن بت بی وفا دگر بشکست

همه بازار خوبرویان را
حسن روی تو سر به سر بشکست

رنگ و رخسار و آب دیده ی من
در جهان جمله سیم و زر بشکست

گفتمش زلف را بسی مشکن
چون دلم باز بیشتر بشکست
وزن: فعلاتن مفاعلن فعلن (خفیف مسدس مخبون)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۱۰
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:شمارهٔ ۱۸۰
گوهر بعدی:شمارهٔ ۱۸۲
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.