۲۱۱ بار خوانده شده

شمارهٔ ۲۳۶

عشق را آغاز و انجامیش هست
هرچه می بینی سرانجامیش هست

هر زمان نقشی برآرد روزگار
تا نپنداری که آرامیش هست

نام نیکو ماند از ما یادگار
نیک بخت آن کاو نکونامیش هست

هدهد بیچاره می نالد مدام
از سبا گویی که پیغامیش هست

زینهار ای مرغ دل هشیار باش
کانکه دارد دانه ای دامیش هست

گوش کن نیکو که از وی بشنوی
کوکو آنکس کز جهان کامیش هست

شادمان آنکس که او را در جهان
گوشه ی باغ و لب جامیش هست

پخته باشد جان آن کس کاو مدام
در میان مجلس ار خامیش هست
اگر سوالی داری، اینجا بپرس.
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:شمارهٔ ۲۳۵
گوهر بعدی:شمارهٔ ۲۳۷
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.