هوش مصنوعی: این متن یک شعر کلاسیک فارسی است که در آن شاعر برای سعادت و موفقیت شخصی خاص دعا می‌کند و آرزو می‌کند که دشمنانش ناکام بمانند. همچنین، شاعر از جفای زمانه شکایت می‌کند و از خداوند طول عمر و خوشبختی برای فرد مورد نظر طلب می‌کند.
رده سنی: 16+ متن دارای مفاهیم عمیق ادبی و عرفانی است که ممکن است برای کودکان و نوجوانان کم‌سن‌وسال قابل درک نباشد. همچنین، برخی از عبارات مانند 'دشمن جاهت' و 'جور و جفای زمانه' ممکن است نیاز به توضیح داشته باشند.

شمارهٔ ۴۰۱

شبت به صبح سعادت همیشه مقرون باد
دو چشم دشمن جاهت همیشه پرخون باد

هرآنکه شاد نباشد به بخت فیروزت
دلش ز جور و جفای زمانه محزون باد

هرآنکه راست نخواهد قد الف وارت
همیشه شست امیدش خمیده چون نون باد

جفای دهر که کم باد از دلم یارب
بقای عمر تو از هرچه هست افزون باد

بقای عمر تو را از خدای می طلبم
ندا رسید به گوش دلم که همچون باد

گدای کوی تو از کیمیای عاطفتت
به فرّ بخت بلند تو همچو قارون باد

کسی که در دو جهان میل بندگیت نکرد
سیه گلیم و سیه روی و بخت وارون باد
وزن: مفاعلن فعلاتن مفاعلن فعلن (مجتث مثمن مخبون محذوف)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۷
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:شمارهٔ ۴۰۰
گوهر بعدی:شمارهٔ ۴۰۲
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.