گفته ام درس ثنای تو ز جان در شب عید
گرچه از دولت وصل تو بعیدیم به عید

سر ز شادی به فلک سایم و قدری یابم
گر شوم در شب هجران تو از وصل سعید

شد دماغ دل من باز معطّر به صبوح
تا که بوی سر زلفین تو از باد شنید

دل آشفته ی سرگشته درافتاد به دام
تا سر زلف پریشان تو از دور بدید

رخ زیبای ترا دید مه چاردهم
بی تکلّف ز تحیر سرانگشت گزید

چون بدیدم رخ دلبند تو گفتم جانا
شکر ایزد که مرا جان بر جانان برسید

دیده ی دهر هرآن گوهر اشکی که فشاند
بر سر خاک جهان مهر گیاه تو دمید

ای دلارام تو دانی و خدا می داند
این دل غمزده از دست فراقت چه کشید

«جهان ملک خاتون»
گوهرین | گنجینه های مکتوب | gowharin.ir