هوش مصنوعی: این متن یک شعر شادباش و دعا برای نوروز است که در آن شاعر برای مخاطب خود آرزوی خوشبختی، سعادت، عمر جاودان و دوری از غم و اندوه می‌کند. همچنین، برای دشمنان و بدخواهان نفرین و آرزوی بدبختی می‌نماید.
رده سنی: 12+ محتوا شامل مفاهیم انتزاعی مانند دعا و نفرین است که ممکن است برای کودکان کم‌سن‌وسال قابل درک نباشد. همچنین، برخی از عبارات مانند 'چشمش از خون دل چو جیحون باد' ممکن است برای کودکان ترسناک یا ناراحت‌کننده باشد.

شمارهٔ ۲

ای خجسته نهاد فرّخ رای
روز نوروز بر تو میمون باد

ای همای سعادت ابدی
روزگارت همه همایون باد

کمترین بنده تو جمشیدست
کمترین چاکرت فریدون باد

هر مرادی که از جهان طلبی
یاورت کردگار بی چون باد

هرکه از دولت تو شاد نگشت
خاطر او همیشه محزون باد

وآنکه را آبرو نه از در تست
چشمش از خون دل چو جیحون باد

هرکه با تو دلش نه چون الفست
پشت عیشش همیشه چون نون باد

غم و اندیشه در دلت کم باد
عمر جاوید و جاهت افزون باد

بی نسق شد جهان ز مردم دون
خاک در چشم مردم دون باد

وآنکه از غصّه جان من خون کرد
دلش از جور چرخ پرخون باد

اخترش تیره باد و طالع نحس
عشرتش تلخ و بخت وارون باد
وزن: فعلاتن مفاعلن فعلن (خفیف مسدس مخبون)
قالب: قطعه
تعداد ابیات: ۱۱
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:شمارهٔ ۱
گوهر بعدی:شمارهٔ ۳
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.