۱۴۴ بار خوانده شده

شمارهٔ ۱۷

هرگه که گلی تازه به صبحم بنمود
کز دیدن آن فتوح روحم بفزود

زان گل بویی هنوز بر من نوزید
کش باد فنا ز پیش چشمم بربود
اگر سوالی داری، اینجا بپرس.
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:شمارهٔ ۱۶
گوهر بعدی:شمارهٔ ۱۸
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.