هوش مصنوعی:
شاعر از فراق و دوری معشوق شکایت می‌کند و بیان می‌کند که بدون او آرامش و صبری ندارد. او از معشوق می‌خواهد که از خواب غفلت بیدار شود و به او توجه کند.
رده سنی:
15+
این متن یک شعر عاشقانه کلاسیک است که درک آن نیاز به آشنایی با مفاهیم عرفانی و ادبیات کهن فارسی دارد. همچنین، ممکن است برای مخاطبان جوان‌تر پیچیده باشد.
شمارهٔ ۱۹
تا رفته ای از بر من ای فخر کبار
یک ذرّه نماند بی توأم صبر و قرار
ای مردم دیده خواب تا کی باشد
ای جان و جهان دمی سر از خواب برآر
یک ذرّه نماند بی توأم صبر و قرار
ای مردم دیده خواب تا کی باشد
ای جان و جهان دمی سر از خواب برآر
وزن: مفعول مفاعیل مفاعیل فعل (وزن رباعی)
قالب: رباعی
تعداد ابیات: ۲
این گوهر را بشنوید
این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.
برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.
گوهر قبلی:شمارهٔ ۱۸
گوهر بعدی:شمارهٔ ۲۰
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.
