هوش مصنوعی:
شاعر در این شعر از دردها و رنج‌های زندگی خود گله می‌کند. او از غم‌های زمانه، آشفتگی درونش، رسوایی و آلودگی‌ای که به ناموسش نسبت داده می‌شود و پاکی دامانش که مورد سرزنش قرار گرفته، شکایت دارد.
رده سنی:
16+
مفاهیم عمیق عاطفی و اجتماعی موجود در شعر ممکن است برای مخاطبان جوان‌تر قابل درک نباشد. همچنین، اشاره به موضوعاتی مانند رسوایی و آلودگی نیاز به سطحی از بلوغ فکری برای درک صحیح دارد.
شمارهٔ ۱۱
عمریست دلم از غم دوران گله دارد
آئینه ام از نقش پریشان گله دارد
ناموس کند شکوه بسی از من رسوا
زآلودگی ام پاکی دامان گله دارد
آئینه ام از نقش پریشان گله دارد
ناموس کند شکوه بسی از من رسوا
زآلودگی ام پاکی دامان گله دارد
وزن: مفعول مفاعیل مفاعیل فعولن (هزج مثمن اخرب مکفوف محذوف)
قالب: قطعه
تعداد ابیات: ۲
این گوهر را بشنوید
این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.
برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.
گوهر قبلی:شمارهٔ ۱۰
گوهر بعدی:شمارهٔ ۱۲
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.
