هوش مصنوعی:
شاعر در این متن با زبانی نمادین و شاعرانه به ستایش قدرت الهی و نظم حاکم بر جهان می‌پردازد. او از تصاویری مانند سنبله، کهکشان، داس ماه و دانه‌های ستارگان استفاده می‌کند تا نشان دهد چگونه خداوند جهان را با نظم و زیبایی آفریده است. شاعر همچنین به نیازهای مادی خود اشاره می‌کند و آرزو می‌کند که اگر از گنج‌های جمشید به او برسد، زندگی‌اش سامان می‌یابد.
رده سنی:
15+
این متن به دلیل استفاده از زبان نمادین و مفاهیم عمیق فلسفی و عرفانی، برای درک و لذت بردن نیاز به سطحی از بلوغ فکری و آشنایی با ادبیات کلاسیک دارد. نوجوانان و بزرگسالان بهتر می‌توانند با این مفاهیم ارتباط برقرار کنند.
شمارهٔ ۲۲
صاحبا صدرا! به ذات آنکه کلک قدرتش
سنبله گردون و راه کهکشان داند نگاشت
گه به داس ماه نو بدرود خوید سنبله
گه به راه کهکشان در دانه انجم بکاشت
کاشتر و اسب من از دیروز باز از کاه و جو
جز که راه کهکشان و سنبله گردون نداشت
گر تو از کهدان جمشیدی فرستی اندکی
آن بود سهل و شود مر هر دو را ترتیب چاشت
سنبله گردون و راه کهکشان داند نگاشت
گه به داس ماه نو بدرود خوید سنبله
گه به راه کهکشان در دانه انجم بکاشت
کاشتر و اسب من از دیروز باز از کاه و جو
جز که راه کهکشان و سنبله گردون نداشت
گر تو از کهدان جمشیدی فرستی اندکی
آن بود سهل و شود مر هر دو را ترتیب چاشت
وزن: فاعلاتن فاعلاتن فاعلاتن فاعلن (رمل مثمن محذوف)
قالب: قطعه
تعداد ابیات: ۴
این گوهر را بشنوید
این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.
برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.
گوهر قبلی:شمارهٔ ۲۱
گوهر بعدی:شمارهٔ ۲۳
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.
