هوش مصنوعی: این شعر در مدح و ستایش یک شخصیت بلندمرتبه (احتمالاً یک شاه یا حاکم) سروده شده است. شاعر با استفاده از تصاویر و استعاره‌های زیبا، عظمت و بزرگی این شخصیت را توصیف می‌کند و از لطف و کرم او سخن می‌گوید. همچنین، شاعر ابراز می‌کند که همواره در خدمت این شخصیت است و حاضر است هر آنچه دارد را به پای او بریزد.
رده سنی: 16+ این شعر حاوی واژگان و مفاهیم پیچیده‌ای است که درک آن‌ها نیاز به دانش ادبی و بلوغ فکری دارد. همچنین، استفاده از استعاره‌ها و تشبیهات قدیمی ممکن است برای مخاطبان جوان‌تر دشوار باشد.

شمارهٔ ۲۶

ای صدر شاه رتبت قطب فلک جلالت
کایام تحفه تو فتح و ظفر فرستد

بس مدتی نماند کین چار طاق ازرق
هر دم به بارگاهت نزلی دگر فرستد

گردون به مجلس تو از بهر شمع و سفره
هم جرم مه فشاند هم قرص خور فرستد

آخر رسید روزی کز بهر بندگانت
حورا عبیر ساید جوزا کمر فرستد

از بهر تیر ایشان یک ره اشارتی کن
تا سدره شاخ ریزد سیمرغ پر فرستد

نی شد مجیر عمدا تا در ثنات چون نی
از دل نوا سراید وز لب شکر فرستد

زحمت نداد اگر نه می خواست تا به خدمت
جانی شکسته بسته پیشت بدر فرستد

ایمه چه زهره دارد سیمرغ عزلتی کو
پیش هزار عیسی یک سم خر فرستد

دانی که کیست بنده آنکو به چون تو خواجه
یا جان خشک بخشد یا شعر تر فرستد

در زر گرفت مدحت لیکن نه از پی آنک
یا خلق مدح گوید یا خواجه زر فرستد

او بود و نیم جانی با خاطری که از وی
هر لحظه ای به بزمت گنج گهر فرستد

زان طمع در فرستاد این قطعه تا بخوانی
جان ماند و گر بخواهی آن نیز در فرستد
وزن: مفعول فاعلاتن مفعول فاعلاتن (مضارع مثمن اخرب)
قالب: قطعه
تعداد ابیات: ۱۲
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:شمارهٔ ۲۵
گوهر بعدی:شمارهٔ ۲۷
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.