ای سرافراز مهتری که به دهر
کس ندیدست چون تو آزاده

دولت از بوستان فضل، ترا
هر زمان تحفه دگر داده

مادر بخت بهر خدمت تو
دختران زاده و فرستاده

نزد من کهتر آمدند امروز
خواجه پیر و کودکی ساده

باده ای چند خورده و کرده
طبع از بهر باده آماده

به کریمی و مهتری بفرست
سیم و نقل و صراحی باده

تا بدان سیم و باده آن کودک
مست خشنود گردد و گاده