هوش مصنوعی:
این متن یک شعر عرفانی است که در آن شاعر از عیسی مسیح به عنوان منبع لطف و بخشش یاد می‌کند و خود را نیازمند راهنمایی و رحمت او می‌داند. شاعر با استفاده از استعاره‌های مذهبی، رابطه‌ای عاشقانه و عارفانه با مسیح توصیف می‌کند.
رده سنی:
16+
این متن دارای مفاهیم عرفانی و مذهبی عمیق است که ممکن است برای مخاطبان جوان‌تر قابل درک نباشد. همچنین، استفاده از استعاره‌های پیچیده و زبان ادبی کلاسیک، فهم آن را برای سنین پایین‌تر دشوار می‌سازد.
شمارهٔ ۷۷
عیسی نفسا! تویی که هر دم
لطف و کرم از نوم فرستی
وز قرصه آفتاب دولت
قسمت همه پرتوم فرستی
مردم نیم از ره حقیقت؟
تا ختلی خو ش روم فرستی
هستی تو مسیح و من خر تو
شاید که اگر جوم فرستی
لطف و کرم از نوم فرستی
وز قرصه آفتاب دولت
قسمت همه پرتوم فرستی
مردم نیم از ره حقیقت؟
تا ختلی خو ش روم فرستی
هستی تو مسیح و من خر تو
شاید که اگر جوم فرستی
وزن: فعلاتن مفاعلن فعلن (خفیف مسدس مخبون)
قالب: قطعه
تعداد ابیات: ۷
این گوهر را بشنوید
این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.
برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.
گوهر قبلی:شمارهٔ ۷۶
گوهر بعدی:شمارهٔ ۷۸
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.
