هوش مصنوعی:
شاعر از درد دل و رنج خود می‌گوید و اشاره می‌کند که بتم (معشوق) با دیدن وضعیت او، گلی بر لب می‌گذارد و به او می‌دهد، به این معنی که درمان درد دلش گلشکر (شکرِ گل) است.
رده سنی:
12+
این متن یک شعر عاشقانه کلاسیک است که مفاهیم آن برای نوجوانان و بزرگسالان قابل درک است. هیچ محتوای نامناسب یا پیچیده‌ای ندارد، اما درک کامل آن ممکن است به کمی بلوغ عاطفی نیاز داشته باشد.
شمارهٔ ۲۳
چون دید بتم که کار من بر خطرست
وز درد دلم بر رخ زردم اثرست
گل بر لب خود نهاد و پس داد به من
یعنی که دوای درد دل گلشکر است
وز درد دلم بر رخ زردم اثرست
گل بر لب خود نهاد و پس داد به من
یعنی که دوای درد دل گلشکر است
وزن: مفعول مفاعیل مفاعیل فعل (وزن رباعی)
قالب: رباعی
تعداد ابیات: ۲
این گوهر را بشنوید
این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.
برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.
گوهر قبلی:شمارهٔ ۲۲
گوهر بعدی:شمارهٔ ۲۴
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.
