هوش مصنوعی:
شاعر در این متن از شب و تنهایی و تاریکی شکایت می‌کند و از خداوند طلب کمک می‌نماید. او از شب می‌خواهد که اگر عمر اوست، بیش از این نماند و اگر جان اوست، صبح زودتر بدمد.
رده سنی:
15+
متن دارای مضامین عرفانی و احساسی عمیق است که درک آن برای کودکان دشوار بوده و مناسب سنین بالاتر می‌باشد.
شمارهٔ ۱۳۷
ای شب چکنم چاره! من از بهر خدای
تنهایی و تیرگی و بندی بر پای
گر عمر منی ای شب! ازین بیش مپای
ور جان منی ای نفس صبح! برآی
تنهایی و تیرگی و بندی بر پای
گر عمر منی ای شب! ازین بیش مپای
ور جان منی ای نفس صبح! برآی
وزن: مفعول مفاعیل مفاعیل فعل (وزن رباعی)
قالب: رباعی
تعداد ابیات: ۲
این گوهر را بشنوید
این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.
برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.
گوهر قبلی:شمارهٔ ۱۳۶
گوهر بعدی:شمارهٔ ۱۳۸
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.
