هوش مصنوعی: این متن شعری است که درباره‌ی اعتدال در نوشیدن می و پرهیز از افراط سخن می‌گوید. شاعر از ساقی می‌خواهد که بساط می را برچیند و به مستان بیش از حد می ندهد، زیرا هرچند می روح‌افزا است، اما گذراندن آن از حد درست نیست. او بر اهمیت اعتدال و لذت‌بردن از زندگی بدون افراط تأکید می‌کند و از دل می‌خواهد که شنونده را خسته نکند. در پایان، شاعر از پایان یافتن این موضوع با خیر و خوبی سخن می‌گوید.
رده سنی: 16+ این متن دارای مضامینی مانند مصرف می و مفاهیم عرفانی است که برای درک بهتر و کامل‌تر نیاز به بلوغ فکری و تجربه‌ی زندگی دارد. همچنین، ممکن است برای مخاطبان جوان‌تر بدون راهنمایی مناسب قابل هضم نباشد.

بخش ۱۶ - مثنوی

خیز ساقی بساط می برچین
می به مستان مده زیاده ازین

گر چه می دلگشا و روح فزاست
گذرانیدنش ز حد نه رواست

کار بی ذوق و بی ملال خوشست
هر چه باشد به اعتدال خوشست

ای دل از خازن خزانه ی راز
مستمع را ز خود ملول مساز

زین در تر بس است این مقدار
مکن ارزان و زین زیاده میار

ور هنوزت هوای گفتارست
گنج بی حد متاع بسیارست

در گنجینه ی دگر بگشای
به ازین جوهری دگر بنمای

تا شود در تفنن تو بدید
معنی لذت لکل جدید

شکر کز رسم این جریده ی درد
کلک سرگشته پریشان گرد

کرد فارغ مرا به سرعت سیر
ختم الله امرنا بالخیر
وزن: فعلاتن مفاعلن فعلن (خفیف مسدس مخبون)
قالب: مثنوی
تعداد ابیات: ۱۰
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:بخش ۱۵ - مناظره با مطرب
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.