۱۹۲ بار خوانده شده

شمارهٔ ۹۸

شب بیتو چو باشم، سحرم ناید باز
ور با تو نشینم، رسدم صبح فراز

در حیرتم از کار شب خود، کآن شب
چون با تو بود کوته و، چون بی تو دراز؟!
اگر سوالی داری، اینجا بپرس.
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:شمارهٔ ۹۷
گوهر بعدی:شمارهٔ ۹۹
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.