هوش مصنوعی:
شاعر بیان می‌کند که از دنیای فانی (سرای شش‌گوشه) می‌رود و از غم‌های آن فارغ است. او خود را مهمان و صاحب‌خانه را کریم می‌داند و بر این باور است که جمع‌آوری توشه برای خود در این دنیا نادرست است.
رده سنی:
15+
مفاهیم عمیق عرفانی و فلسفی موجود در شعر ممکن است برای کودکان و نوجوانان کم‌سال قابل‌درک نباشد. درک این شعر نیاز به بلوغ فکری و آشنایی با مفاهیمی مانند فانی بودن دنیا و کرامت دارد.
شمارهٔ ۱۳۲
چون رخت ازین سرای شش گوشه بریم
زین مزرعه غم نیست نه گر خوشه بریم
ما مهمانیم و صاحب خانه کریم
عیب است اگر برای خود توشه بریم
زین مزرعه غم نیست نه گر خوشه بریم
ما مهمانیم و صاحب خانه کریم
عیب است اگر برای خود توشه بریم
وزن: مفعول مفاعیل مفاعیل فعل (وزن رباعی)
قالب: رباعی
تعداد ابیات: ۲
این گوهر را بشنوید
این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.
برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.
گوهر قبلی:شمارهٔ ۱۳۱
گوهر بعدی:شمارهٔ ۱۳۳
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.
