۱۶۰ بار خوانده شده

شمارهٔ ۱۳۴

وقت است ز باغ نکهت گل شنویم
وز هر کف خاک، بوی سنبل شنویم

از گریه ابر خنده ی گل ببنیم
وز خنده ی گل، ناله بلبل شنویم
اگر سوالی داری، اینجا بپرس.
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:شمارهٔ ۱۳۳
گوهر بعدی:شمارهٔ ۱۳۵ - ماده تاریخ (۱۱۸۶ه.ق)
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.