هوش مصنوعی:
شاعر از ساقی می‌خواهد که مانند کیمیاگر باشد و با شرابش جان او را زنده کند. او شب را رفته و صبح را فرا رسیده می‌بیند و از ساقی می‌خواهد که بیاید و از مطرب می‌خواهد که نرود.
رده سنی:
18+
اشاره به شراب و می‌گساری دارد که ممکن است برای مخاطبان زیر 18 سال مناسب نباشد.
شمارهٔ ۱۷۶
من مفلسم و، تو کیمییا ای ساقی!
دست تو سحاب و من گیا ای ساقی!
اینک رفته است شب، مرو ای مطرب!
اینک آمد صبح بیا ای ساقی!
دست تو سحاب و من گیا ای ساقی!
اینک رفته است شب، مرو ای مطرب!
اینک آمد صبح بیا ای ساقی!
وزن: مفعول مفاعیل مفاعیل فعل (وزن رباعی)
قالب: رباعی
تعداد ابیات: ۲
این گوهر را بشنوید
این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.
برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.
گوهر قبلی:شمارهٔ ۱۷۵
گوهر بعدی:شمارهٔ ۱۷۷
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.
