هوش مصنوعی: این متن شعری عرفانی و فلسفی است که به موضوعات تقدیر، تدبیر، لطف و قهر الهی، عشق و شیفتگی، و نوشیدن شراب به عنوان نمادی از وصال معنوی می‌پردازد. شاعر از تضادها و پارادوکس‌های زندگی و عشق سخن می‌گوید و به رابطه‌ی انسان با خدا و عشق الهی اشاره می‌کند.
رده سنی: 16+ متن دارای مفاهیم عمیق عرفانی و فلسفی است که درک آن‌ها نیاز به بلوغ فکری و تجربه‌ی زندگی دارد. همچنین، استفاده از نمادهایی مانند شراب ممکن است برای مخاطبان جوان‌تر نامناسب باشد.

شمارهٔ ۳۶

قرارگاه جهان بر مدار تقدیر است
عجب زخواجه که درگیر و دار تدبیر است

اگر بلطف بخوانند کبک صیاد است
و گر بقهر برانند باز نخجیر است

نه لطف خاصه ی طاعت نه خشم لازم جرم
خدای را چه طلسم است این چه تأثیر است

زهی کمال کشی ابروان بر چینش
که هر طرف نگرد دیده، تیر بر تیر است

و زان لبان شکر بار او تعالی الله
که گر بزهر دهد حکم شهد با شیر است

بقید زلف ببستی دل مراد و دلی
که در تو شیفته نبود سزای زنجیر است

زناله بس مکن ای دل در آن سلاسل زلف
که هست اگر اثر از ناله های شبگیر است

خمار دوش نماند از نشاط اثر ساقی
بیار باده که گر زود میرسی دیر است
وزن: مفاعلن فعلاتن مفاعلن فعلن (مجتث مثمن مخبون محذوف)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۸
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:شمارهٔ ۳۵
گوهر بعدی:شمارهٔ ۳۷
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.