مهی امشب مگر در خانه ی ماست
که عالم روشن از کاشانه ی ماست

به آبادی مبر ای خواجه رنجی
ببین گنجی که در ویرانه ی ماست

ملامتها که بر من کردی امروز
روا بر ناصح فرزانه ی ماست

بگو با عاقلان زنجیر زلفش
نصیب این دل دیوانه ی ماست

بهر جا شمع او مجلس فروز است
سزای سوختن پروانه ی ماست

نه هر آبی نشاط انگیز باشد
شرابی جو که در میخانه ی ماست