شاهد ما چه غم ار پرده دروقلاش است
آفتاب است و نهان از نظر خفاش است

مردمان بیشتر آنست که غافل گذرند
زحدیثی که به هر کوچه و برزن فاش است

دل بی عشق به هر لحظه اسیر هوسی ست
خانه بی خانه خدا لعبگه او باش است

همه دانند که من بنده ی عشقم، چه عجب
عاقلان را به من ای خواجه اگر پرخاش است

من یکی کودک نادانم و او استاد است
من یکی صورت بی جانم و او نقاش است

گر کشد ازنگهی زنده کند باز نشاط
آنکه تقدیر حیات از لب جان افزاش است

«نشاط اصفهانی»
گوهرین | گنجینه های مکتوب | gowharin.ir