هوش مصنوعی:
شاعر در این شعر از عشق و یاد یار سخن می‌گوید و از ناگفته‌ها و کنایه‌های عاشقانه شکایت می‌کند. او از ستم‌های معشوق و نادیده گرفتن محبت‌های خود می‌نالد، اما در عین حال به حمایت‌های پنهان معشوق اشاره می‌کند. شعر پر از احساسات противоنقی و عاشقانه است.
رده سنی:
16+
محتوا شامل مفاهیم عاشقانه و احساسی پیچیده است که درک آن برای مخاطبان جوان‌تر ممکن است دشوار باشد. همچنین، استفاده از کنایه‌ها و اصطلاحات ادبی نیاز به سطحی از بلوغ فکری و ادبی دارد.
شمارهٔ ۱۲۶
دوش با یاد توام باز حکایتها بود
شکر ها از تو و از خویش شکایتها بود
بر من از تو ستمی نیست ولی بر ستمت
ستم است اینکه ندانی چه عنایتها بود
با من از خشم عتابی زلبت رفت ولی
از نگه های نهانیت حمایتها بود
پرده برداشتنت پرده ی دیگر بر بست
زیر تصریح تو ای دوست کنایتها بود
سر افسانه نداری و دریغا که نشاط
با تواش هم بمراد تو حکایتها بود
شکر ها از تو و از خویش شکایتها بود
بر من از تو ستمی نیست ولی بر ستمت
ستم است اینکه ندانی چه عنایتها بود
با من از خشم عتابی زلبت رفت ولی
از نگه های نهانیت حمایتها بود
پرده برداشتنت پرده ی دیگر بر بست
زیر تصریح تو ای دوست کنایتها بود
سر افسانه نداری و دریغا که نشاط
با تواش هم بمراد تو حکایتها بود
وزن: فعلاتن فعلاتن فعلاتن فعلن (رمل مثمن مخبون محذوف)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۵
این گوهر را بشنوید
این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.
برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.
گوهر قبلی:شمارهٔ ۱۲۵
گوهر بعدی:شمارهٔ ۱۲۷
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.
