هوش مصنوعی: این شعر عاشقانه و عرفانی بیانگر رابطه عمیق و صمیمی بین شاعر و معشوق (یا خداوند) است. شاعر احساسات خود را آشکار می‌کند و می‌گوید معشوق تمام رازهایش را می‌داند و نیک و بد او را می‌شناسد. او تسلیم کامل در برابر اراده معشوق است و هرچه را معشوق بخواهد، می‌پذیرد.
رده سنی: 16+ محتوا شامل مفاهیم عمیق عرفانی و عاشقانه است که درک آن به بلوغ فکری و تجربه زندگی نیاز دارد. همچنین، استفاده از استعاره‌ها و نمادهای پیچیده ممکن است برای خوانندگان جوانتر دشوار باشد.

شمارهٔ ۲۶۷

من فاش کنم غم نهانی
حاشا نکنم که خود تو دانی

با تو بزبان چه راز گویم
هم راز منی تو هم زبانی

نیک و بد من تو میشناسی
بد راهم و نیک میتوانی

گر شهد رواست میفرستی
گر زهر سزاست میچشانی

جانم ببری و غم ندارم
زیرا که تو خوبتر زجانی

خصم تنی و حبیب روحی
درد دلی و طبیب جانی

کز دل شکنی تو جای شکر است
کارام دل شکستگانی

هر گونه که خواهیم چنان کن
زانگونه که خواهمت چنانی

غمخوار نشاط جز تو کس نیست
آخر نه تو یار بیکسانی
وزن: مفاعلن فعلاتن مفاعلن فعلن (مجتث مثمن مخبون محذوف)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۵
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:شمارهٔ ۲۶۶
گوهر بعدی:شمارهٔ ۲۶۸
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.