هوش مصنوعی: این متن شعری است که در آن شاعر از دردها و رنج‌های زندگی سخن می‌گوید و به دنبال درمان و آرامش می‌گردد. او از ناتوانی در رسیدن به خواسته‌ها و هوس‌هایش می‌نالد و به انتقاد از وضعیت جامعه و تسلط نفس بر عقل می‌پردازد. در نهایت، شاعر به دنبال زندگی جاودان و رهایی از دنیای فانی است.
رده سنی: 16+ متن دارای مفاهیم عمیق فلسفی و عرفانی است که ممکن است برای مخاطبان جوان‌تر قابل درک نباشد. همچنین، انتقادات اجتماعی و نگاه انتزاعی به زندگی نیاز به سطحی از بلوغ فکری دارد.

شمارهٔ ۲۸۳

سقی من وابل لامن طلالی
بوادی الطف ار باع المعالی

خوشا و خرما روزی که بینم
مطایا ناتساق الی الرحالی

فهل لی ناقة الاغرامی
و هل لی رخله الا ابتهالی

پرستاران پی درمان دردم
سکونی لیس الا فی ارتحالی

طبیبان خسته از تدبیر رنجم
دوائی من عقام لا عضالی

قفس را رخنه ها افتاده بر تن
تو نیز ای مرغ جان بگشای بالی

خلیلی خلنی حتی اموتا
چه سود از زندگی غیر ازو بالی

حیات جاودان جوییم خوشتر
فلایبقی لک الدنیا و لالی

هوسها در سر افتادست از تن
عقود فی شکال من جبالی

دریغا عقلها مغلوب نفس است
و قد تعلو النساء علی الرجالی

خیال نیکوان باری نکوتر
چو عالم نیست یکسر جز خیالی

نشاط از طعن بی دردان میندیش
معالی العز مختلف المعالی
وزن: مفعول فاعلات مفاعیل فاعلن (مضارع مثمن اخرب مکفوف محذوف)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۳
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:شمارهٔ ۲۸۲
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.