ای گدایی درت مایه ی صاحب جاهی
فخرها کرده به دوران تو شاهنشاهی

مانده سر گشته بره چرخ هم از گام نخست
خواست با پایه ی قدر تو کند همراهی

خاک پای تو بود چشمه ی حیوان و رسید
سد سکندر به درت بی خطر گمراهی

تا نبیند به مراد تو به جز عکس مراد
عمر بد خواه تو ایمن بود از کوتاهی

تازه شد باز جهان کهن از باد بهار
ای بهار خطرت بی خطر دی گاهی

یار دیرین طلب از تازه رخان تا کندت
مه نو ساغری و چرخ کهن خر گاهی

ناز بر دهر کن و حکم بر افلاک نشاط
تا بدانند کمین بنده ی این درگاهی

«نشاط اصفهانی»
گوهرین | گنجینه های مکتوب | gowharin.ir