هوش مصنوعی:
در این شعر، شاعر از عشق و وابستگی خود به معشوق سخن می‌گوید و بیان می‌کند که دستی که جز به دامان معشوق باز نمی‌شود، چرا باید به گردن او بسته شود. این متن به زیبایی از استعاره‌های عاشقانه استفاده کرده است.
رده سنی:
16+
متن دارای مفاهیم عاشقانه و استعاره‌های ادبی است که ممکن است برای مخاطبان کم‌سن‌وسال قابل درک نباشد. همچنین، درک عمیق‌تر این شعر نیاز به آشنایی با ادبیات کلاسیک فارسی دارد.
شمارهٔ ۳۱
آن دست که بود کوته از زلف تو باز
بشکست و شکسته بهتر آن زلف دراز
در گردن من چرا بباید بستن
دستی که نبود جز به دامان تو باز
بشکست و شکسته بهتر آن زلف دراز
در گردن من چرا بباید بستن
دستی که نبود جز به دامان تو باز
وزن: مفعول مفاعیل مفاعیل فعل (وزن رباعی)
قالب: رباعی
تعداد ابیات: ۲
این گوهر را بشنوید
این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.
برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.
گوهر قبلی:شمارهٔ ۳۰
گوهر بعدی:شمارهٔ ۳۲
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.
