هوش مصنوعی:
در این متن، شاعر بیان می‌کند که نمی‌تواند به روی تو نگاه کند و از دیدن تو چشم‌پوشی کند. او می‌پرسد که چگونه چشمی می‌تواند تو را ببیند، وقتی که در چشمان من تو نوری هستی و نور را نمی‌توان دید.
رده سنی:
16+
متن دارای مفاهیم عرفانی و عاشقانه‌ای است که ممکن است برای مخاطبان جوان‌تر پیچیده باشد و درک آن نیاز به تجربه و شناخت بیشتری از ادبیات و مفاهیم عمیق دارد.
شمارهٔ ۵۵
روی تو نگاه خویش دیدن نتوان
وز دیدن تو طمع بریدن نتوان
کی دیده ببیندت که در دیده ی من
تو نوری و نور دیده دیدن نتوان
وز دیدن تو طمع بریدن نتوان
کی دیده ببیندت که در دیده ی من
تو نوری و نور دیده دیدن نتوان
وزن: مفعول مفاعیل مفاعیل فعل (وزن رباعی)
قالب: رباعی
تعداد ابیات: ۲
این گوهر را بشنوید
این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.
برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.
گوهر قبلی:شمارهٔ ۵۴
گوهر بعدی:شمارهٔ ۵۶
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.
