۲۲۳ بار خوانده شده

شمارهٔ ۷۲

وقتست که بر من ای نسیم سحری
رحم آری و بر ساحل رودی گذری

زان خاک بدین چشم غباری آری
زین چشم بدان رود درودی ببری
اگر سوالی داری، اینجا بپرس.
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:شمارهٔ ۷۱
گوهر بعدی:شمارهٔ ۷۳
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.