هوش مصنوعی:
شاعر در این متن به ستایش و مدح شخصی بلندمرتبه می‌پردازد و بیان می‌کند که چگونه تلاش کرده است تا با نظم و ترتیب، زیبایی‌های مدح او را به نمایش بگذارد. او از تفکر و تامل بسیار برای انتخاب واژه‌ها و ارائه‌ی مناسب این مدح سخن می‌گوید و در نهایت، با توکل بر الطاف آن شخص، این قطعه را تقدیم می‌کند.
رده سنی:
16+
این متن دارای مفاهیم عمیق ادبی و زبانی است که درک آن برای مخاطبان جوان‌تر ممکن است دشوار باشد. همچنین، استفاده از واژگان و اصطلاحات کلاسیک فارسی نیاز به دانش زبانی نسبتاً بالایی دارد.
شمارهٔ ۱۰
زهی رفیع جنابی که درگه عالیت
سپهر را به بسیط زمین تشکل کرد
عروسی معنی طبعم بعقد نظم نداد
که جز بزیور مدح تواش تحمل کرد
رهی بخواستن قطعه از جناب تو دوش
پسی از تفکر بسیار بس تخیل کرد
که تا چگونه کند عرض این حدیث بتو
بسی تردد بنمود و بس تامل کرد
بدستیاری این قطعه ملتمس گردید
بپایمردی الطاف تو توکل کرد
سپهر را به بسیط زمین تشکل کرد
عروسی معنی طبعم بعقد نظم نداد
که جز بزیور مدح تواش تحمل کرد
رهی بخواستن قطعه از جناب تو دوش
پسی از تفکر بسیار بس تخیل کرد
که تا چگونه کند عرض این حدیث بتو
بسی تردد بنمود و بس تامل کرد
بدستیاری این قطعه ملتمس گردید
بپایمردی الطاف تو توکل کرد
وزن: مفاعلن فعلاتن مفاعلن فعلن (مجتث مثمن مخبون محذوف)
قالب: قطعه
تعداد ابیات: ۵
این گوهر را بشنوید
این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.
برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.
گوهر قبلی:شمارهٔ ۹
گوهر بعدی:شمارهٔ ۱۱
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.
