گفت آن دیوانه را مردی عزیز
چیست عالم، شرح ده این مایه چیز

گفت هست این عالم پر نام و ننگ
همچو نخلی بسته از صد گونه رنگ

گر به دست این نخل می‌مالد یکی
آن همه یک موم گردد بی‌شکی

چون همه مومست و چیزی نیز نیست
رو که چندان رنگ جز یک چیز نیست

چون یکی باشد همه، نبود دوی
نه منی برخیزد اینجا نه توی