هوش مصنوعی:
این متن به توصیف فردی پاک‌دست و بی‌نظیر می‌پردازد که در طوس سکونت دارد اما آنجا را شایسته‌ی او نمی‌داند، زیرا در آنجا نشانی از مردمیّت نیست. شاعر از او می‌خواهد که از آن سرزمین دور شود و به جایی برود که شادمانی و انسانیت وجود دارد.
رده سنی:
16+
متن دارای مفاهیم انتزاعی و انتقادی است که درک آن برای مخاطبان جوان‌تر دشوار خواهد بود. همچنین ممکن است نیاز به توضیح برخی اصطلاحات و مفاهیم ادبی داشته باشد.
شمارهٔ ۱۲
ابریست مطیر دست طاهر
کز پاشش گوهرش کمی نیست
آن خواجه آسمان مثابت
کش شبه و نظیر در زمی نیست
در طوس مقام او دریغ است
کآنجا اثر ز مردمی نیست
گو بار سفر کند از آن بوم
کاندر وی بومی خرمی نیست
بتوان خوردن هزار سوگند
کاندر همه طوس آدمی نیست
کز پاشش گوهرش کمی نیست
آن خواجه آسمان مثابت
کش شبه و نظیر در زمی نیست
در طوس مقام او دریغ است
کآنجا اثر ز مردمی نیست
گو بار سفر کند از آن بوم
کاندر وی بومی خرمی نیست
بتوان خوردن هزار سوگند
کاندر همه طوس آدمی نیست
وزن: مفعول مفاعلن فعولن (هزج مسدس اخرب مقبوض محذوف)
قالب: قطعه
تعداد ابیات: ۵
این گوهر را بشنوید
این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.
برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.
گوهر قبلی:شمارهٔ ۱۱
گوهر بعدی:شمارهٔ ۱۳
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.
