هوش مصنوعی: شاعر در این متن به فردی که از روی حسد و حیله‌گری در حق او بدی کرده، اشاره می‌کند. او با طعنه و کنایه، فرد مقابل را به بی‌عقلی، پستی و حیله‌گری متهم می‌کند و خود را فردی با تجربه و دانا معرفی می‌کند که از چنین رفتارهای پست و خبیثانه دور است. در نهایت، شاعر آرزوی بقا و عزت برای صاحب‌دیوان (احتمالاً حامی خود) می‌کند و تأکید می‌کند که فرد حیله‌گر هرگز به چنین جایگاهی نخواهد رسید.
رده سنی: 18+ این متن دارای مفاهیم پیچیده‌ای مانند حسد، حیله‌گری و انتقادهای تند است که درک آن‌ها نیاز به بلوغ فکری دارد. همچنین، استفاده از کنایه‌های تند و واژه‌هایی مانند 'سگ نفس' و 'بیدادگری' ممکن است برای مخاطبان جوان‌تر نامناسب باشد.

شمارهٔ ۱۱۰

قصد کردی به تصنع ز حسد در حق من
یعنی از سامری آموخته ام حیله گری

من ندانستم با اینهمه استادی تو
که در این کار ز خر خرتر و از سگ بتری

من توانم که جزای بد تو بد نکنم
نتوانم که ندانم که تو چون بد سیری

تو که پرورده دونان و بدانی و سگان
سال چل کرده به دونی و دغائی و عری

اینهمه صنعت و دستان و حیل می دانی
با همه غمری و دیوانگی و خیره سری

من مربای سلاطین جهاندیده و پیر
عمر در ملک به سر برده به صائب نظری

آخر این مایه بدانم به تجارب در تو
که چه سگ نفس و خبیث و دد و بیدادگری

دولت صاحب دیوان و بقای وی باد
که تو بی دولت ازین جاه و بقا برنخوری
وزن: مفعول مفاعلن فعولن (هزج مسدس اخرب مقبوض محذوف)
قالب: قطعه
تعداد ابیات: ۶
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:شمارهٔ ۱۰۹
گوهر بعدی:شمارهٔ ۱۱۱
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.