هوش مصنوعی:
این متن شعری است که به ستایش و تمجید از امام و مفتی شمس‌الدین و کتاب کلیله و دمنه پرداخته است. شاعر خود را بنده و دعاگوی مجد پارسی معرفی می‌کند و از سعادت حضور در نزد این شخصیت سخن می‌گوید. همچنین، از کتاب حکمت و پند کلیله با خطی زیبا یاد می‌کند و اشاره می‌کند که این کتاب در سال 672 هجری در منطقه‌ای که از بداندیشی پاک شده، نوشته شده است. در پایان، شاعر از صاحب دیوان بهاء دولت و دین تمجید می‌کند و تأثیر قلم او را در روشنگری و نابودی مخالفان توصیف می‌کند.
رده سنی:
18+
این متن به دلیل استفاده از زبان ادبی و کهن، اشاره به مفاهیم تاریخی و مذهبی، و نیاز به دانش پیشین برای درک کامل آن، مناسب مخاطبان بزرگسال است. همچنین، برخی از مفاهیم و اشارات تاریخی ممکن است برای کودکان و نوجوانان قابل درک نباشد.
شمارهٔ ۱۱۳
به حکم خواهش مولی الانام شمس الدین
که دارد امرش بر سابق قدر پیشی
امام و مفتی درس محمد ادریس
خدایگان شریعت محمد کیشی
نوشت چاکر و داعیش مجد پارسی آن
که چون سعادت کرده ست بر درش خویشی
کتاب حکمت و پند کلیله را به خطی
که در ثمن برد از لولو ثمین بیشی
به سال ششصد و هفتاد و دو به خطه حی
که شد تهی ز بداندیش وز بداندیشی
به عهد صاحب دیوان بهاء دولت و دین
که شیر در گله بخت او کند میشی
ز نوک کلکش چشم مخالف آن بیناد
که این نماید بیشی و آن کند نیشی
که دارد امرش بر سابق قدر پیشی
امام و مفتی درس محمد ادریس
خدایگان شریعت محمد کیشی
نوشت چاکر و داعیش مجد پارسی آن
که چون سعادت کرده ست بر درش خویشی
کتاب حکمت و پند کلیله را به خطی
که در ثمن برد از لولو ثمین بیشی
به سال ششصد و هفتاد و دو به خطه حی
که شد تهی ز بداندیش وز بداندیشی
به عهد صاحب دیوان بهاء دولت و دین
که شیر در گله بخت او کند میشی
ز نوک کلکش چشم مخالف آن بیناد
که این نماید بیشی و آن کند نیشی
وزن: فعلاتن فعلاتن فعلاتن فعلن (رمل مثمن مخبون محذوف)
قالب: قطعه
تعداد ابیات: ۸
این گوهر را بشنوید
این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.
برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.
گوهر قبلی:شمارهٔ ۱۱۲
گوهر بعدی:شمارهٔ ۱۱۴
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.
