۱۹۲ بار خوانده شده

شمارهٔ ۶۲

گرچه ز مه و مهر به رخ بردی دست
خود بین مشو و مباش آئینه پرست

کاین آینه بس آینه رخ را دیده ست
کز زنگ اجل تیره شد و آینه هست
اگر سوالی داری، اینجا بپرس.
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:شمارهٔ ۶۱
گوهر بعدی:شمارهٔ ۶۳
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.