هوش مصنوعی: شاعر در جستجوی یار گمشده‌ای است که از دیدش پنهان شده و نمی‌داند کجاست. او از این که نمی‌تواند خبری از یارش بگیرد، اظهار ناراحتی می‌کند و در توصیف یارش از واژه‌هایی مانند حورا، ملک و پری استفاده می‌کند.
رده سنی: 15+ متن دارای مفاهیم عاشقانه و احساسی است که ممکن است برای کودکان قابل درک نباشد. همچنین، استفاده از اصطلاحات شعر کلاسیک فارسی نیاز به سطحی از بلوغ فکری و ادبی دارد.

شمارهٔ ۹۱

آن یار که راحت روان است کجاست
شد دور ز چشم من نهان است کجاست

جائی نبرم گمان که پرسم خبرش
حوراست. ملک. پریست جان است کجاست
وزن: مفعول مفاعیل مفاعیل فعل (وزن رباعی)
قالب: رباعی
تعداد ابیات: ۲
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:شمارهٔ ۹۰
گوهر بعدی:شمارهٔ ۹۲
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.