هوش مصنوعی:
این متن شاعرانه به توصیف ابری می‌پردازد که نماد غم و اندوه انسان است. باران آن همچون اشک‌های دل‌شکسته است و ابر نیز مانند دل انسان بسته و ناگشوده است. شاعر این احساس را بیان می‌کند که گویی ابر نیز درگیر رنج و مشکلات انسان‌هاست.
رده سنی:
15+
مفاهیم عمیق عاطفی و استفاده از استعاره‌های شاعرانه ممکن است برای کودکان قابل درک نباشد. این متن更适合 افرادی که توانایی تحلیل احساسات پیچیده را دارند.
شمارهٔ ۱۲۶
این ابر که چون حادثه پیوسته ماست
بارانش همه بار دل خسته ماست
می نگشاید همچو دل ما نفسی
او نیز مگر کار فروبسته ماست
بارانش همه بار دل خسته ماست
می نگشاید همچو دل ما نفسی
او نیز مگر کار فروبسته ماست
وزن: مفعول مفاعیل مفاعیل فعل (وزن رباعی)
قالب: رباعی
تعداد ابیات: ۲
این گوهر را بشنوید
این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.
برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.
گوهر قبلی:شمارهٔ ۱۲۵
گوهر بعدی:شمارهٔ ۱۲۷
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.
