هوش مصنوعی: شاعر بیان می‌کند که از شدت غم و عشق، توان جسمانی خود را از دست داده و در عشق به معشوق شک کرده است. اما اکنون که از عشق به او مانند مویی نازک شده، احساس می‌کند که میان او و معشوق فاصله‌ای نیست و یکی شده‌اند.
رده سنی: 16+ محتوا شامل مفاهیم عمیق عاشقانه و احساسی است که ممکن است برای مخاطبان جوان‌تر قابل درک نباشد. همچنین، استفاده از استعاره‌های پیچیده نیاز به سطحی از بلوغ فکری دارد.

شمارهٔ ۱۹۰

چون دید که تن را به غمش تاب ورکی ست
شد دور که در دعوی عشق تو شکی ست

واکنو که چو مو گشته ام از عشق میانش
آمد که میان من و تو هر دو یکی ست
وزن: مفعول مفاعیل مفاعیل فعل (وزن رباعی)
قالب: رباعی
تعداد ابیات: ۲
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:شمارهٔ ۱۸۹
گوهر بعدی:شمارهٔ ۱۹۱
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.