هوش مصنوعی: شاعر در این بیت‌ها از وضعیت ناامیدکننده و محدودیت‌های خود سخن می‌گوید. او احساس می‌کند که در میان بزرگان جایگاهی ندارد و تنها بر خاک تیره می‌تواند آرام بگیرد. همچنین، از این که نه اجازه بیرون رفتن دارد و نه اجازه درون رفتن، ابراز ناراحتی می‌کند.
رده سنی: 16+ مفاهیم عمیق عرفانی و اجتماعی موجود در شعر ممکن است برای مخاطبان جوان‌تر قابل درک نباشد. همچنین، لحن حزن‌انگیز و ناامیدی بیان شده نیاز به بلوغ فکری برای درک مناسب دارد.

شمارهٔ ۲۰۳

در بزم شهان چو آب من روشن نیست
جز بر سر خاک تیره ام مسکن نیست

آن شد که نبد رخصت بیرون شدنم
اکنونم اجازه درون رفتن نیست
وزن: مفعول مفاعیل مفاعیل فعل (وزن رباعی)
قالب: رباعی
تعداد ابیات: ۲
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:شمارهٔ ۲۰۲
گوهر بعدی:شمارهٔ ۲۰۴
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.