هوش مصنوعی:
شاعر در این بیت‌ها توصیف می‌کند که چگونه معشوق را بر بام دیده است که در حال حرکت بوده و با موهای پریشانش حال دل او را آشفته می‌کرده است. معشوق با چهره‌ای مانند ماه، بام و در را روشن می‌کرد و با زلف سیاهش بوی عنبر می‌پراکند.
رده سنی:
همه سنین
این متن یک شعر کلاسیک عاشقانه و توصیفی است که هیچ محتوای نامناسب یا پیچیده‌ای ندارد و برای همه سنین قابل درک و لذت‌بردن است.
شمارهٔ ۳۲۹
بر بام بدیدمش که جولان می کرد
چون حال دلم طره پریشان می کرد
از روی چو ماه بام و در می افروخت
وز زلف سیاه عنبرافشان می کرد
چون حال دلم طره پریشان می کرد
از روی چو ماه بام و در می افروخت
وز زلف سیاه عنبرافشان می کرد
وزن: مفعول مفاعیل مفاعیل فعل (وزن رباعی)
قالب: رباعی
تعداد ابیات: ۲
این گوهر را بشنوید
این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.
برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.
گوهر قبلی:شمارهٔ ۳۲۸
گوهر بعدی:شمارهٔ ۳۳۰
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.
