هوش مصنوعی:
این شعر بیانگر این است که با مرگ و نابودی فرد، هم دوستان از غم و ناراحتی رها می‌شوند و هم دشمنان از مرگ او خوشحال می‌گردند. این متن به مفهوم گذرا بودن زندگی و تأثیر مرگ بر روابط انسانی اشاره دارد.
رده سنی:
16+
محتوا شامل مفاهیم عمیق فلسفی درباره مرگ و روابط انسانی است که ممکن است برای کودکان و نوجوانان کم‌سن‌وسال قابل درک نباشد یا باعث ایجاد نگرانی‌های ذهنی شود.
شمارهٔ ۴۱۷
ای نفس اگر خاک تو بر باد شود
بس دشمن و دوست کز تو آزاد شود
هم دوست به نیکی ز غمت باز رهد
هم دشمن بد به مرگ تو شاد شود
بس دشمن و دوست کز تو آزاد شود
هم دوست به نیکی ز غمت باز رهد
هم دشمن بد به مرگ تو شاد شود
وزن: مفعول مفاعیل مفاعیل فعل (وزن رباعی)
قالب: رباعی
تعداد ابیات: ۲
این گوهر را بشنوید
این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.
برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.
گوهر قبلی:شمارهٔ ۴۱۶
گوهر بعدی:شمارهٔ ۴۱۸
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.
