هوش مصنوعی: در این شعر، شاعر از یاری می‌گوید که برای حل مشکلش تلاش می‌کند اما تلاش‌هایش بی‌فایده است. یار به او امید می‌دهد، اما این امید مانند هیزم تر است که باعث سوختن و درد بیشتر می‌شود. شاعر از این وضعیت غمگین است و بر دود دلش می‌گرید.
رده سنی: 16+ متن دارای مضامین عاطفی عمیق و ناامیدی است که درک آن برای سنین پایین‌تر ممکن است دشوار باشد. همچنین، مفاهیم پیچیده‌ای مانند تضاد بین امید و ناامیدی در آن وجود دارد که مناسب مخاطبان با درک بالاتر است.

شمارهٔ ۴۴۶

یار از پی کار مشکلم می گرید
بر سعی و امید باطلم می گرید

دم می دهد او مرا و چون هیزم تر
می سوزم و بر دود دلم می گرید
وزن: مفعول مفاعیل مفاعیل فعل (وزن رباعی)
قالب: رباعی
تعداد ابیات: ۲
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:شمارهٔ ۴۴۵
گوهر بعدی:شمارهٔ ۴۴۷
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.