هوش مصنوعی:
این متن شعری است که در سوگ درگذشت یک راهب سروده شده است. شعر بیانگر غم و اندوه دوستان و همراهان از فقدان او، پرواز روحش به سوی بهشت، و سکوت و خاموشی ناشی از نبودن اوست. همچنین اشاره‌ای به تاریخ فوت او و تأثیرش بر اطرافیان دارد.
رده سنی:
15+
محتوا شامل مفاهیم عمیق عرفانی و سوگوارانه است که ممکن است برای کودکان قابل درک نباشد. همچنین، زبان شعر ممکن است برای گروه‌های سنی پایین‌تر پیچیده به نظر برسد.
شمارهٔ ۹ - تاریخ فوت میرزاجعفر متخلص براهب
راهب که ز داغ رحلت او
خونابه ز چشم دوستان رفت
پرواز گرفت مرغ روحش
زین باغ بروضه جنان رفت
رفت و زغمش فغان احباب
هر دم ز زمین بر آسمان رفت
هرچند زبان آتشین داشت
زین بزم بگویمت چسان رفت
گردید ز سرد مهری دهر
خاموش چو شمع از میان رفت
آخر دیدی چگونه زین باغ
آن طایر طوبی آشیان رفت
گردید ز نغمهای دلکش
خاموش و زجرگ بلبلان رفت
مشتاق برای سال فوتش
تاریخ طلب بهر کران رفت
گفتش ناگاه ره‌نوردی
راهب صد حیف کز جهان رفت
خونابه ز چشم دوستان رفت
پرواز گرفت مرغ روحش
زین باغ بروضه جنان رفت
رفت و زغمش فغان احباب
هر دم ز زمین بر آسمان رفت
هرچند زبان آتشین داشت
زین بزم بگویمت چسان رفت
گردید ز سرد مهری دهر
خاموش چو شمع از میان رفت
آخر دیدی چگونه زین باغ
آن طایر طوبی آشیان رفت
گردید ز نغمهای دلکش
خاموش و زجرگ بلبلان رفت
مشتاق برای سال فوتش
تاریخ طلب بهر کران رفت
گفتش ناگاه ره‌نوردی
راهب صد حیف کز جهان رفت
وزن: مفعول مفاعلن فعولن (هزج مسدس اخرب مقبوض محذوف)
قالب: غزل/قصیده/قطعه
تعداد ابیات: ۹
این گوهر را بشنوید
این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.
برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.
گوهر قبلی:شمارهٔ ۸ - تاریخ فوت مریم
گوهر بعدی:شمارهٔ ۱۰ - تاریخ نارنجستان اصفهان
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.
