هوش مصنوعی:
این شعر در مدح و ستایش میرزا شفیع مرتضوی است که به عنوان فردی با شأن و مقام بالا توصیف شده‌است. نور وجود او مانند خورشید بر جهان تابید، اما با مرگ او، جهان تاریک شد و مردم حتی قادر به تشخیص سیاه از سفید نبودند. روح او به سوی عالم قدس پرواز کرد و تاریخ به یاد او نوشته شد که جایگاهش جاودانه است.
رده سنی:
16+
این شعر دارای مفاهیم عمیق فلسفی و عرفانی است و درک آن نیاز به آشنایی با ادبیات کلاسیک فارسی و اصطلاحات شعری دارد. همچنین، موضوع مرگ و عالم قدس ممکن است برای مخاطبان جوان‌تر پیچیده باشد.
شمارهٔ ۲۲ - تاریخ فوت میرزا محمدشفیع
فروغ مشعله دودمان مرتضوی
که همچو مهر بر آفاق مدتی تابید
مه سپهر شرف میرزا شفیع که بود
چه طعنه‌ها زد رخشندگیش بر خورشید
غروب کرد چنان تیره ساخت عالم را
که هیچکس نشناسد سیاه را ز سفید
چو مرغ روح وی از آشیان عالم قدس
بسوی سد ره از این آشیان تنگ پرید
نوشت خامه مشتاق بهر تاریخش
بسد ره جای محمد شفیع شد جاوید
که همچو مهر بر آفاق مدتی تابید
مه سپهر شرف میرزا شفیع که بود
چه طعنه‌ها زد رخشندگیش بر خورشید
غروب کرد چنان تیره ساخت عالم را
که هیچکس نشناسد سیاه را ز سفید
چو مرغ روح وی از آشیان عالم قدس
بسوی سد ره از این آشیان تنگ پرید
نوشت خامه مشتاق بهر تاریخش
بسد ره جای محمد شفیع شد جاوید
وزن: مفاعلن فعلاتن مفاعلن فعلن (مجتث مثمن مخبون محذوف)
قالب: غزل/قصیده/قطعه
تعداد ابیات: ۵
این گوهر را بشنوید
این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.
برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.
گوهر قبلی:شمارهٔ ۲۱ - فتح قندهار
گوهر بعدی:شمارهٔ ۲۳
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.
