هوش مصنوعی:
این متن درباره عشق و فراق است، جایی که امید به وصال معشوق، مانند رشک پری توصیف شده و زندگی فرد تنها با زاری و لابه می‌گذرد. روزی که شخص به چهره معشوق نگاه کرده، افسوس می‌خورد که هر کس از فراق روزگاری گریسته است.
رده سنی:
16+
متن دارای مفاهیم عمیق عاطفی و فلسفی است که درک آن برای مخاطبان جوان‌تر ممکن است دشوار باشد. همچنین، مضامین غم و فراق نیاز به بلوغ ذهنی دارد تا به درستی درک شود.
شمارهٔ ۵۳
آنرا که امید وصل آن رشک پریست
کارش همه عمر زاری و لابه گریست
روزی نگریست بر رخ او هیهات
هرکس ز فراق روزکاری نگریست
کارش همه عمر زاری و لابه گریست
روزی نگریست بر رخ او هیهات
هرکس ز فراق روزکاری نگریست
وزن: مفعول مفاعیل مفاعیل فعل (وزن رباعی)
قالب: رباعی
تعداد ابیات: ۲
این گوهر را بشنوید
این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.
برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.
گوهر قبلی:شمارهٔ ۵۲
گوهر بعدی:شمارهٔ ۵۴
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.
