هوش مصنوعی:
در این متن، شاعر به مقایسه‌ای میان بت‌ها (نمادهای غرور و خودبینی) و ذات الهی (نماد غیرت و پاکی) می‌پردازد. او اشاره می‌کند که هرچند بت‌ها ممکن است جذاب و درخشان به نظر برسند، اما در مقایسه با ذات الهی، مانند برق یما (نور ضعیف) در مقابل آتش طور (نور شدید و الهی) هستند. در نهایت، بت‌ها تنها شعله‌ای از آتش دنیوی هستند، در حالی که ذات الهی شعله‌ای از نور حقیقی است.
رده سنی:
16+
متن دارای مفاهیم عرفانی و الهیاتی است که درک آن نیاز به سطحی از بلوغ فکری و آشنایی با ادبیات فارسی دارد. همچنین، استفاده از استعاره‌های پیچیده ممکن است برای مخاطبان جوان‌تر دشوار باشد.
شمارهٔ ۱۱۴
هر بت که برافروخت رخ از جام غرور
چون با تو دهم نسبتش ای غیرت حور
او برق یما نیست و تو آتش طور
او شعله آتشست و تو شعله نور
چون با تو دهم نسبتش ای غیرت حور
او برق یما نیست و تو آتش طور
او شعله آتشست و تو شعله نور
وزن: مفعول مفاعیل مفاعیل فعل (وزن رباعی)
قالب: رباعی
تعداد ابیات: ۲
این گوهر را بشنوید
این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.
برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.
گوهر قبلی:شمارهٔ ۱۱۳
گوهر بعدی:شمارهٔ ۱۱۵
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.
