هوش مصنوعی: شاعر از درد فراق و اندوه دلش می‌گوید. رفتن معشوق باعث جاری شدن اشک‌هایش شده و جنون دلش را به حرکت درآورده است. او خود را به گلی تشبیه می‌کند که از خاک و خون دلش می‌روید و خیمه‌ای از غم در درونش برپا شده است.
رده سنی: 16+ متن دارای مفاهیم عاطفی عمیق و استعاره‌های پیچیده است که درک آن‌ها به بلوغ فکری و عاطفی نیاز دارد. همچنین، ممکن است برخی از واژه‌ها و تشبیهات برای مخاطبان جوان‌تر نامفهوم یا سنگین باشد.

شمارهٔ ۱۸۱

رفتی تو و اشک لاله‌گون دل من
شد سلسله جنبان جنون دل من

چون گل که دمد ز خاک و خون دل من
خرگاه برون زد از درون دل من
وزن: مفعول مفاعیل مفاعیل فعل (وزن رباعی)
قالب: رباعی
تعداد ابیات: ۲
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:شمارهٔ ۱۸۰
گوهر بعدی:شمارهٔ ۱۸۲
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.