هوش مصنوعی:
در این متن، شاعر از عشق و جنون به عنوان نیروهای آزادی‌بخش در برابر محدودیت‌های عقل و منطق سخن می‌گوید. او عشق را به همه فن‌ها مسلط می‌داند و عقل را به انزوا می‌خواند. شاعر از شهر عقل دلگیر شده و به دشت جنون پناه می‌برد.
رده سنی:
16+
مفاهیم عمیق عرفانی و تقابل عشق و عقل ممکن است برای مخاطبان جوان‌تر قابل درک نباشد. همچنین، استفاده از استعاره‌های پیچیده و مفاهیم انتزاعی نیاز به سطحی از بلوغ فکری دارد.
شمارهٔ ۲۰۰
ای عشق بیا از همه فن به فن تو
ای عقل برو سر تو در گردن تو
دلگیر ز شهر بند عقلم پس از این
ای دشت جنون دست من و دامن تو
ای عقل برو سر تو در گردن تو
دلگیر ز شهر بند عقلم پس از این
ای دشت جنون دست من و دامن تو
وزن: مفعول مفاعیل مفاعیل فعل (وزن رباعی)
قالب: رباعی
تعداد ابیات: ۲
این گوهر را بشنوید
این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.
برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.
گوهر قبلی:شمارهٔ ۱۹۹
گوهر بعدی:شمارهٔ ۲۰۱
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.
