هوش مصنوعی:
شاعر در این بیت‌ها از عشق و زیبایی معشوق سخن می‌گوید و بیان می‌کند که روز از روشنایی رخ معشوق و شب از تیرگی زلف او شکل گرفته است. عشق به معشوق، شاعر را چنان مست کرده که از گذر زمان (روز و شب) بی‌خبر است.
رده سنی:
15+
این شعر دارای مفاهیم عاشقانه و استفاده از استعاره‌های ادبی است که درک آن برای کودکان دشوار بوده و مناسب مخاطبان با درک ادبی بالاتر است.
شمارهٔ ۱۳
روز از رخ تو به روشنایی پیوست
شب تیرگی از زلف تو آورد به دست
زان کرد مرا عشق شب و روز تو مست
کز لشکر روز خود نمی دانم رست
شب تیرگی از زلف تو آورد به دست
زان کرد مرا عشق شب و روز تو مست
کز لشکر روز خود نمی دانم رست
وزن: مفعول مفاعیل مفاعیل فعل (وزن رباعی)
قالب: رباعی
تعداد ابیات: ۲
این گوهر را بشنوید
این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.
برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.
گوهر قبلی:شمارهٔ ۱۲
گوهر بعدی:شمارهٔ ۱۴
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.
