هوش مصنوعی: این شعر عرفانی و مذهبی، بیانگر عشق و ارادت شاعر به پیامبر اسلام (ص) و اهل بیت (ع) است. شاعر از مفاهیمی مانند مغفرت، بهشت، ایمان، توبه و عشق الهی سخن می‌گوید. همچنین، به سفرهای معنوی و تلاش برای بازگرداندن ارزش‌های از دست رفته اشاره دارد.
رده سنی: 16+ محتوا شامل مفاهیم عمیق عرفانی و مذهبی است که درک آن‌ها به بلوغ فکری و آگاهی مذهبی نیاز دارد. همچنین، استفاده از اصطلاحات و استعاره‌های پیچیده ممکن است برای مخاطبان جوان‌تر دشوار باشد.

شمارهٔ ۲۶ - یک قصیده

نعت محمدی علم مغفرت کنم
شمعی به گور از پس مردن درآورم

از حب هشت و چار منور کنم لحد
با چار جو بهشت مثمن درآورم

نار شجر ز انی اناالله زبان گزد
ایمانش ار به وادی ایمن درآورم

بینا به پنج اختر آل عبا شدم
کی سر به پنج حس فروتن درآورم؟

آورده ام ز طوف حرم توبه، همتی
کاین ارمغان به مولد و مدفن درآورم

گجرات را به عزم خراسان کنم وداع
بت چهرگان هند بهرمن درآورم

سوی عراق و فارس ز آثار طبع خویش
خلدی ز نظم و نثر مزین درآورم

چندی به هم نبردی خاقانی و مجیر
غوغا به شیروان و بارمن درآورم

ابدال وش «نظیری » اعجاز شیوه ام
بهمن به ثور و ثور به بهمن درآورم

دل تشنه است کان نشابور می روم
تا آب و رنگ رفته به معدن درآورم

گیرم سرای مادر و قبر پدر مقام
آرامشان به مأمن و مسکن درآورم

خوشدل کنم به هدیه و نعمت منیژه را
در چاه خنده بر لب بیژن درآورم
وزن: مفعول فاعلات مفاعیل فاعلن (مضارع مثمن اخرب مکفوف محذوف)
قالب: قصیده
تعداد ابیات: ۱۲
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:شمارهٔ ۲۵ - و له ایضا نعت رسول اکرم (ص) و قصد ترک گجرات
گوهر بعدی:شمارهٔ ۲۷ - یک قصیده
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.